Εκθέσεις παιδιών

Τα παιδιά της έκτης δημοτικού εκδηλώθηκαν:
1) "Οι αστυνομικοί δεν πρέπει να πυροβολούν όπου να'ναι. Στο ένα κανάλι μας λένε ότι ο αστυνόμος το έκανε επίτηδες, στο άλλο ότι η σφαίρα εξοστρακίστηκε και πολλά άλλα. Εγώ περιμένω να μαθευτεί η αλήθεια για να σιγουρευτώ. Πιστεύω πως όσο περνά ο καιρός θα πρέπει όλοι να ηρεμήσουμε, να σταματήσει η φασαρία και να δούμε τι θα κάνουμε για να βελτιωθεί η κατάσταση. Σκέφτομαι κάθε μέρα τον Αλέξη γιατί φοβάμαι μην πεθάνει κανείς άλλος. Ελπίζω να σταματήσουν και οι λεηλασίες για να σταματήσει πια ο κόσμος να φοβάται και να είναι δυστυχισμένος."

2) "Αυτό το μήνα, λίγο πριν τις γιορτές των Χριστουγέννων, δολοφονήθηκε ένας συμμαθητής μας. Αυτό ήταν η αιτία και έγινε επανάσταση σε όλη τη χώρα. Στους δρόμους βγήκαν μαθητές, φοιτητές, άνεργοι, εργαζόμενοι και όλοι οι υπόλοιποι που νιώθουν πως η πράξη του αστυνόμου πλήγωσε την δημοκρατία. Τα πνεύματα δεν έχουν ηρεμήσει ακόμα. Τα καθημερινά προβλήματα του λαού δεν έχουν λυθεί. Η κυβέρνηση πρέπει να μελετήσει καλά τις επόμενες πράξεις της για ένα καλύτερο αύριο. Δυστυχώς μέχρι τα Χριστούγεννα δεν πρόκειται να γίνουν μεγάλες αλλαγές. Ας ελπίσουμε τα επόμενα Χριστούγεννα να είναι πιο ευτυχισμένα."

3) "Πριν λίγες μέρες συνέβησαν τρομακτικά γεγονότα στην περιοχή της Αθήνας αλλά και σ'όλη την Ελλάδα. Οι άνθρωποι έσπαγαν τζάμια, πετούσαν μολότοφ, κατέστρεφαν και έκαιγαν περιουσίες και συγκρούονταν με τους αστυνομικούς. Αφορμή για όλα αυτά ήταν ότι δολοφονήθηκε ένα δεκαπεντάχρονο αγόρι. Νιώσαμε θυμό αλλά και λύπη, γιατί ήταν ένα αθώο παιδί. πιο πολύ όμως θυμώσαμε με τον αστυνομικό αλλά και το κράτος επειδή τους αστυνομικούς δεν τους εκπαιδεύει καλά. Από τότε όλος ο κόσμος ξεσηκώθηκε φωνάζοντας και διαδηλώνοντας..."

4) "Σάββατο 6 Δεκεμβρίου 2008
Το δελτίο ειδήσεων ανακοινώνει ότι ένας μαθητής δολοφονήθηκε από τη σφαίρα ενός αστυνομικού. Οι μαθητές σε όλα τα λύκεια ξεσηκώνονται. είναι πολύ λυπηρό ένα παιδί να δολοφονείται και να αφήνει την τελευταία του πνοή στην άσφαλτο.
Σαν μαθήτρια, λυπήθηκα πολύ γιατί θα μπορούσε να συμβεί στον καθένα μας. Συναισθήματα λύπης και οργής παντού. Σε μαθητές και σε εκπαιδευτικούς. Το χειρότερο απ'όλα ήταν οι καταστροφές στην Αθήνα. θα μπορούσαν να μην είχαν γίνει, κάτι που θα'ταν καλύτερο για όλους μας.
Σαν παιδί, τα συναισθήματά μου είναι λύπη γιατί δεν ξέρουμε το αύριο αλλά και πως πια θα πρέπει να το αντιμετωπίσουμε. Όσο για το μέλλον, δεν το ξέρει κανείς και είναι αβέβαιο γιατί εξαρτάται από τους πολιτκούς.
Να αφήσουν να ακουστεί η φωνή και τα παράπονα των παιδιών γιατί οι μεγάλοι δεν τα λαμβάνουν σοβαρά υπόψη."

5) "Όταν έμαθα για τον χαμό του 16χρονου συγκλονίστηκα τόσο γι'αυτό όσο και στο ότι τον σκότωσε αστυνομικός. Δεν φταίει όμως μόνο ο αστυνομικός αλλά και το κράτος. Τι εκπαίδευση κάνουν τόσα χρόνια; Για ποιο λόγο προσπάθησαν να ενοχοποιήσουν τον 16χρονο χωρίς να ξέρουν ποιος είναι; Φοβούνται την εξέγερση και γι'αυτό ό,τι και να κάνουν-όπως να χτυπούν ανθρώπους που απλά διαδηλώνουν-έχουν δίκιο, με τη δικαιολογία ότι κάτι αλήτες πετούσαν έσπαγαν και έκαιγαν. Δεν μπορούσαν ολόκληρες διμοιρίες να πιάσουν πέντε άτομα; Οι άνθρωποι δεν εξοργίζονται και δεν διαδηλώνουν έτσι...του τα'χουν μαζεμένα του κράτους! Αλλά δεν φταίει μόνο, αλλά και εμείς! Αφού δεν μας ικανοποιεί κανείς απ'αυτούς, ΤΙ ΤΟΥΣ ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ; Να βρίζουμε τον Καραμανλή και μετά ζήτω ο Καραμανλής; ΔΕΝ ΘΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΑΝ ΔΕΝ ΑΛΛΑΞΕΙΣ ΠΡΩΤΑ ΕΣΥ Ο ΙΔΙΟΣ!!!"


Εκθέσεις παιδιών