Το ακόλουθο video αναρτήθηκε στο youtube.com
http://www.youtube.com/watch?v=BnUXmkcwfZ0
Όχι άλλη βία απέναντι στη βία... Κανένας αγώνας, καμιά διαμαρτυρία δεν κερδίζεται έτσι. Πώς μπορείς να δικαιωθείς, όταν οι πράξεις σου επαναλαμβάνουν τον ίδιο φαύλο κύκλο βίας που καταδικάζεις; Η εξέγερση δεν είναι μόνο αίμα και φωτιά. Είναι και ιδεολογία, είναι και όνειρο, είναι και αγάπη απέναντι στον συμπολίτη, στον σύντροφο, στη χώρα που μας γέννησε. Χάθηκε ένα παιδί.Η ζωή του δεν αναπληρώνεται με καμία άλλη. Και ο χαμός του δικαιώνεται, μόνο,αν είναι ο τελευταίος. Και αυτό το κέρδος θα κατακτηθεί, μόνο μέσα από μια διαμαρτυρία γεμάτη από αγάπη για τη ζωή...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Γεια σας,παιδάκια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο μήνυμα αυτό ίσως είναι άσχετο ως σχόλιο του παραπάνω κειμένου,απλά δεν υπάρχει άλλος τρόπος να γράψω κάτι.
Αρχικά να πω ότι χαίρομαι που υπάρχει κατάληψη στη σχολή του Εθνικού και που όλες οι δραματικές σχολές κινητοποιούνται παρέα.Ήμουν λοιπόν χτες 18/12 στη συνέλευση που έγινε στο κτίριο της δραματικής του Εθνικού.Πολύ ωραία δυναμική παιδιά και είμαστε όλοι οργισμένοι και φορτωμένοι γιατί αρκετά σκατά έχουμε φάει τα τελευταία δέκα χρόνια.
Δεν είμαι ηθοποιός,είμαι χορευτής και γι'αυτό δεν πήρα το θάρρος να μιλήσω χτες στη συνέλευση,αφού υπήρχε και μια σχετική χάβρα ακόμα και μεταξύ σας.Βλέποντας τα πράματα απ'έξω και χαρούμενος που δημιουργήθηκε ένα όργανο να συντονίζει των αγώνα των σπουδαστών,νομίζω απλά ότι πρέπει να αποφασίσετε περί ορισμένης διαδικασίας που θα διεξάγονται οι συνελεύσεις.Από την προηγούμενη συνάντηση να έχει βγει ημερήσια διάταξη θεμάτων που θα συζητηθούν στην επόμενη και να ακολουθείται κάποια σειρά στον ειρμό του πράματος (π.χ. ουσιαστική κουβέντα επί του θέματος,υποβολή συγκεκριμένων προτάσεων,συζήτηση των συγκεκριμένων προτάσεων,ψηφοφορία).
Χτες συζητούσατε και για δράσεις κλπ.Ακούστηκαν διάφορες προτάσεις.Γνώμη μου είναι,πάντως, ότι δεν κάνεις κάτι για να αφυπνίσεις κόσμο.Η λέξη αφύπνιση ακούγεται πολύ διδακτική.Ποιος είμαι εγώ που θα αφυπνίσω τον άλλο;Ο σοφός της υπόθεσης;Μάλλον αρνητικές αντιδράσεις θα λάβω παρά θετικές.Νομίζω καλύτερο είναι να έρθεις σε άμεση επαφή "διαλόγου" με κάποιον χωρίς να τον καθοδηγείς αλλά να τον ακούς και να σε ακούει κι έτσι φτιάχνεται η συνείδηση.Είναι πολύ λεπτή η ισορροπία και θέλει προσοχή να μην κάνεις τον άλλο να πιστεύει ότι ξέρεις περισσότερα από αυτόν.Με πολλούς ανθρώπους δε δουλεύει έτσι.Σχετικά με την πρόταση για τις παρεμβάσεις στα θέατρα,εμένα προσωπικά ως κοινό θα με έκανε κουρέλι να ανέβει κάποιος στη σκηνή ήσυχα κι ωραία πριν την παράσταση και να απαριθμήσει τα γεγονότα των τελευταίων ημερών με κάποιο σχόλιο.Άντε μετά να δεις παράσταση με καθαρό μυαλό!Εκεί να δεις ενόχληση από την κανονικότητά μου!
Και κάτι άλλο που θα με χαροποιούσε ιδιαίτερα...Υπάρχει μία κατάληψη κτιρίου,στο οποίο κινούνται,το προσέχουν και το "λειτουργούν" φοιτητές.Ξέρετε τι θα ήταν τέλειο;Να πάρετε τη σχολή στα χέρια σας και να κάνετε πράγματα.Προβολές ταινιών,πάρτυ με μουσική,συζητήσεις με συγκεκριμένα θέματα οι και καλεσμένους,διεξαγωγή μαθημάτων,να καλέσετε άτομα που μπορούν να σας μάθουν κάτι που δεν κάνετε στη σχολή,να διδάξετε εσείς.Κι όλα αυτά με ανακοινώσεις στους σρόμους και παντού έτσι ώστε να έρθει και άσχετος κόσμος,να ανοιχτεί αυτός ο αγώνας γιατί όλοι όμοιες ανησυχίες μοιραζόμαστε,ο ηθοποιός,ο χορευτής,ο οικοδόμος,η νοσοκόμα,ο δάσκαλος.Και όλοι μαζί πρέπει να στρέψουμε τα πυρά μας στη σωστή κατεύθυνση (στον καπιταλισμό θα πω εγώ).
Καλό θα ήταν αυτός ο αγώνας να συνδεθεί και με τον αγώνα άλλων και σιγά σιγά να προκύπτουν και αιτήματα που καίνε τον εκάστοτε τομέα.Και οι ηθοποιοί,όπως και οι χορευτές,έχουμε πολλά ζητήματα,από την εκπαίδευσή μας (καμία σχολή δεν αναγνωρίζεται ως Πανεπιστήμιο) μέχρι τα εργασιακά μας δικαιώματα (απλήρωτες ή κακοπληρωμένες κι ανασφάλιστες δουλειές).
Τέλος,επειδή απ'όσο ξέρω,δεν ενθαρρύνεται ιδιαίτερα η πολιτική συνείδηση και η συλλογικότητα του σπουδαστή των δραματικών ή των σχολών χορού (και δεν εννοώ κομματική,το λέω από άποψη νοοτροπίας)το γαμάτο θα ήταν μετά από όλο αυτό να δημιουργηθούν σύλλογοι και συνελεύσεις σε κάθε σχολή, με καταστατικό,διαδικασίες,ταμείο και που θα συνεδριάζουν τακτικά έτσι ώστε πλέον να είναι και οι "καλλιτέχνες"(τη σιχαίνομαι αυτή τη λέξη) δραστικά παρόντες μαζί με όλους τους εργαζόμενους,φοιτητές,μετανάστες κλπ.,όπως έγινε χτες στην πορεία. Γιατί ωραίες οι δράσεις αλλά όπως έχει αναρτηθεί το ποίημα του Εγγονόπουλου,"δεν είναι καιρός για ποιήματα...γι'αυτό είναι και τόσο λίγα",δράσεις καλλιτεχνικές αλλά και δράσεις καθαρά αγωνιστικές.
Προσπάθησα λοιπόν να μοιραστώ μαζί σας τις σκέψεις που προέκυψαν χτες κατά τη διάρκεια και μετά τη συνέλευση σας.Συνεχίστε δυναμικά και μακάρι να συμπαρασύρετε κι άλλο κόσμο κι από τις δικές μας τις σχολές,γιατί εμείς είμαστε λίγο κλεισμένοι στα μαθηματάκια μας λόγω της εκπαίδευσής μας και ξεχνάμε άλλα πράματα μερικές φορές.
Η σφαίρα που σκότωσε τον Αλέξη είναι ίδια με τη σφαίρα που σκοτώνει κάθε μέρα το μυαλό μας,τη νάρκη που σκοτώνει μετανάστες στα σύνορα,το "εργατικό ατύχημα" που σκοτώνει εργάτες στους γαμάτους Ολυμπιακούς Αγώνες,το νερό που απωθεί Γάλλους διαδηλωτές,το μισθό που δεν αφήνει την οικογένεια του πατέρα να ζήσει ανθρώπινα,ίδια με τη σύνταξη του γεράκου που δεν του φτάνει για φάρμακα,την ανησυχία που έχει η γυναίκα αν θα της φτάσουν τα λεφτά για να γεννήσει,τα πενιχρά λεφτά που έχει ο φοιτητής για να σπουδάσει...
Κώστας Κέκης